دلایل ممنوع بودن تاریخ طبری +اطلاعات کامل

دلایل ممنوع بودن تاریخ طبری +اطلاعات کامل 

تاریخ طبری، تاریخی است، عمومی، از آغاز آفرینش تا سال 302 هجری قمری که به زبان عربی و تألیف ابوجعفر محمدبن جریر طبری ( متولد 224 در آمل و متوفی 310 هجری قمری در بغداد) می باشد.

تاریخ دقیق آغاز تألیف کتاب تاریخ طبری مشخص نیست. طبری تفسیر خود را از سال 283 تا 290 هجری قمری بر شاگردانش املا می کرده و سپس اجازه ی روایت تاریخ خود را تا حوادث 294 هجری قمری، یعنی تا پیش از روی کار آمدن مقتدر، به شاگردانش داده است. به نوشته ی یاقوت حموی (متوفی در قرن هفتم)، تألیف تاریخ طبری در سال 303 به پایان رسیده است.

تاریخ طبری از دو بخش تاریخ جهان و تاریخ اسلام تشکیل شده است. قسمت اعظم این اثر، یعنی بخش تاریخ اسلام آن، به ترتیبِ سالشمار هجری و منحصر به رویدادهای ی و شرح جنگ هاست. بخش تاریخ جهان ترتیب سالشمار ندارد و ترتیب آن، موضوعی است، اگر چه در تنظیم مطالب تقدم زمانی حفظ شده است.

طبری مسلماً اولین کسی نبوده که وقایع نگاری را بر اساس سالشمار تنظیم کرده، اما می توان گفت که این روش را به کمال رسانده است.

آیا ممنوعیت تاریخ طبری حقیقت دارد؟

تاریخ طبری دارای دو ترجمه فارسی است که یکی متعلق به زمان سامانی است و دیگری در زمان محمدرضا شاه پهلوی ترجمه شده است. ابوعلی بلعمی در قرن چهارم تاریخ طبری را تهذیب کرد و به فارسی برگرداند که در دست است و به آن تاریخنامه طبری می گویند چرا که فقط بخشی از کتاب مفصل تاریخ طبری که در رابطه با ایران بوده است را شامل می شود. اما ابوالقاسم پاینده تاریخ طبری را با حذف اسناد و روایت های مکرر به انضمام صله تاریخ الطبری به فارسی برگرداند و در شانزده مجلد منتشر ساخت (تهران 1352-1354 هجری شمسی). بعداً فهرست اعلام در مجلدی جداگانه به آن افزوده شد.

عده ای از خاورشناسان، از جمله باسورث و روزنتال و مونتگومری وات، زیرنظر احسان یارشاطر، متن کامل تاریخ طبری را به انگلیسی ترجمه کردند و توضیحاتی در حاشیه به آن افزودند و در ۳۸ جلد به چاپ رساندند ( نیویورک 1985 ـ 1995).

چرا تاریخ طبری ممنوع است

اعتبار یک منبع تاریخی یا روایی به این معنا نیست که تمام مطالب ذکر شده در آن صد در صد قطعی و مورد تأیید است. تاریخ طبری نیز از این قاعده مستثنا نیست.

تاریخ طبری یک از کتاب های تاریخی معتبر و از منابع اهل سنت است.

کتاب تاریخ طبری به علت تفصیل، قدمت و روش خاص مؤلف، اثری منحصر به فرد و معتبر است. شیوه نقل طبری معلوم می دارد که وی از منابع مکتوب استفاده کرده است.

قسمت اعظم تاریخ طبری مجموعه ای از روایات گوناگون از راویان مختلف است که به شکلِ معمولِ روایتِ خبر، نقل شده است، به این صورت که ابتدا سلسله راویان و سپس خبر گزارش می شود؛ بنابراین، تاریخ طبری صرفاً نقلی است و مؤلف دخل و تصرفی در منابع خود نکرده و مطالب را بدون درنظر گرفتن صحت و سقم آن ها ضبط نموده است.

وی از یک طرف با امانتداری کامل و در نوع خود بی نظیر، روایات متعدد و متنوع راجع به هر واقعه را آورده و از این طریق به حفظ منابع اسلامی از خطر نابودی خدمتی شایان کرده است، اما از سوی دیگر، مطالب غیرواقعی و افسانه های حماسی و نیز خلط و سهوهایی در کتابش دیده می شود؛ ازین رو باید محتوای هر روایت بررسی و با روایات دیگر مقایسه شود و مختصات و مسائل آن معلوم گردد.

گفتنی است که طبری کمتر به جرح و تعدیل و اظهارنظر پرداخته و با انتقال معلومات متنوع مسلمانان به همان شکلی که بوده‌اند، بزرگترین خدمت را به آیندگان کرده و امکان تحقیق و داوری را فراهم نموده است.

ممنوعیت تاریخ طبری

تاریخ طبری به علت جامعیتِ بخش تاریخ اسلام آن (که نتیجه ی احاطه و بی طرفی و امانتداری مؤلف است) در بین تواریخ اسلامی بی نظیر است. شیوه تدوین مطالب (کنار هم قرار دادن روایات مختلف و گاه متضاد درباره یک واقعه ) ارزش کتاب را برای محقق امروزی به مراتب بیشتر و امکان نقد و ارزیابی را برای او فراهم کرده است.

طبری بی شک متأثر از ملاحظات دینی و ی و دیدگاه های فقهی بوده است. مثلاً خبر بَلدَح را ( که مطابق آن پیامبر اسلام قبل از بعثت از خوردن گوشت قربانی برای اصنام احتراز نمی کرد و این برخلاف معتقدات مسلّم اسلامی است) نیاورده و واقعه غدیرخم را نیز که خود کتابی مستقل در ذکر طُرُق حدیث غدیرخم نوشته در اینجا ذکر نکرده است. با وجود این روایات متعددی درباره ی اسلام آوردنِ امام علی و سهم وی و اعضای خاندان بنی هاشم در نشر و پیروزی اسلام، در تاریخ طبری نقل شده است.

اسپندش - دانلود رایگان فیلم، سریال، موزیک و انیمیشن